Sailing chick verdwijnt weer in de anonimiteit. Vanaf heden geen links meer en geen comment section meer.
Mails kunnen mij bereiken op www.sailingchick_1@hotmail.com
Een persoonlijke adoptiesite is ondertussen ook online. Lezers die onze avonturen verder willen volgen, gelieve mij een mailtje te sturen, dan stuur ik jullie de link naar onze adoptiesite.
Deze site zal verder gebruikt worden als mijn eigen plekje op het net, waar ik mijn ei kwijt kan...
17.6.06
12.6.06
Afscheid
van een levensdeel. Van een houding van "alles kan", wanneer we het maar willen. Alles voor onszelf en niets voor een ander.
Vorig weekend nam P. me mee voor een superkort weekendje romantiek. Kasteelhotel met viersterrenrestaurant. Net voorbij Parijs, the city of love.
Het was zaaaaaalig. Uitgebreid badderen, lange jurk nog eens uit de kast gehaald, romantisch gaan dineren, een kingsize hemelbed. De volgende ochtend lekker uitgeslapen, een copieus ontbijt en een wandeling door het kasteelpark.
Toen we laat op de ochtend het kasteel achter ons lieten, hadden P. en ik hetzelfde gevoel. We lieten niet alleen het prachtige gebouw achter ons, maar ook een fase in ons leven die binnenkort (wat relatief is) voorbij is.
Het is gewoon zo, dat wanneer er een kind bijkomt, we niet zomaar kunnen beslissen om de auto in te springen om dan veel te veel geld uit te geven aan iets dat van zo korte duur is.
In de auto, rijdend door de groene omgeving, hadden we het erover dat wat we net achter de rug hebben 1 van de dingen is die men "verwacht" van kinderloze koppels. Koppels die er uiteindelijk voor kiezen om kinderloos door het leven te gaan, die gaan vaak op reis, korte weekendjes, niet altijd de goedkoopste optie. Niet op hun centen moeten kijken, altijd lekker gaan eten, geen gebroken nachten, geen vroege ochtenduren.
En eerlijk gezegd? Ik zou er van kunnen genieten .... mijn favoriete boek kunnen lezen, met mijn muziek op de achtergrond en een glas heerlijke wijn bij de hand. Om dan te beslissen dat we van het weekend misschien eens naar Londen kunnen gaan. Lekker gaan shoppen.
Maar, het zou niet mijn leven kunnen vullen, daar ben ik ondertussen van overtuigd.
Toen we rond het middaguur op de plaatselijke Blaarmeersen op zoek gingen naar iets te eten, zaten we ineens in de andere wereld. Weg waren de Porshes, stijlvolle outfits en decadente drankjes en hapjes. Welkom in de wereld van de Multipla's, Meganes en andere familiewagens. Volgeladen met fietsjes, luchtmatrassen, opblaasballen en een rits kinderen.
En opnieuw waren P. en ik het eens. Hoewel ons kasteelweekendje echt genieten was, zouden we zonder aarzelen willen ruilen voor het gezinsleven met al zijn voor- en nadelen.
Vorig weekend nam P. me mee voor een superkort weekendje romantiek. Kasteelhotel met viersterrenrestaurant. Net voorbij Parijs, the city of love.
Het was zaaaaaalig. Uitgebreid badderen, lange jurk nog eens uit de kast gehaald, romantisch gaan dineren, een kingsize hemelbed. De volgende ochtend lekker uitgeslapen, een copieus ontbijt en een wandeling door het kasteelpark.
Toen we laat op de ochtend het kasteel achter ons lieten, hadden P. en ik hetzelfde gevoel. We lieten niet alleen het prachtige gebouw achter ons, maar ook een fase in ons leven die binnenkort (wat relatief is) voorbij is.
Het is gewoon zo, dat wanneer er een kind bijkomt, we niet zomaar kunnen beslissen om de auto in te springen om dan veel te veel geld uit te geven aan iets dat van zo korte duur is.
In de auto, rijdend door de groene omgeving, hadden we het erover dat wat we net achter de rug hebben 1 van de dingen is die men "verwacht" van kinderloze koppels. Koppels die er uiteindelijk voor kiezen om kinderloos door het leven te gaan, die gaan vaak op reis, korte weekendjes, niet altijd de goedkoopste optie. Niet op hun centen moeten kijken, altijd lekker gaan eten, geen gebroken nachten, geen vroege ochtenduren.
En eerlijk gezegd? Ik zou er van kunnen genieten .... mijn favoriete boek kunnen lezen, met mijn muziek op de achtergrond en een glas heerlijke wijn bij de hand. Om dan te beslissen dat we van het weekend misschien eens naar Londen kunnen gaan. Lekker gaan shoppen.
Maar, het zou niet mijn leven kunnen vullen, daar ben ik ondertussen van overtuigd.
Toen we rond het middaguur op de plaatselijke Blaarmeersen op zoek gingen naar iets te eten, zaten we ineens in de andere wereld. Weg waren de Porshes, stijlvolle outfits en decadente drankjes en hapjes. Welkom in de wereld van de Multipla's, Meganes en andere familiewagens. Volgeladen met fietsjes, luchtmatrassen, opblaasballen en een rits kinderen.
En opnieuw waren P. en ik het eens. Hoewel ons kasteelweekendje echt genieten was, zouden we zonder aarzelen willen ruilen voor het gezinsleven met al zijn voor- en nadelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)