zitten we in het mijnenveld dat "procedure tot geschiktheidsvonnis inzake landelijke adoptie" als naam draagt. Opnieuw hebben we de nodige documenten samengesprokkeld, opnieuw zijn we voor de jeugdrechter verschenen, opnieuw kwamen we bij de psycholoog en de maatschappelijke assistent bij ons op bezoek.
Opnieuw vind ik het KUT!
Eerst had het er heel even van weg dat ik alles met een positief optimisme tegemoet zag. Dat het enkel wat paperassenrommel was die we uit de weg moesten hebben. En dan zagen we het wel.
Maar, de positieve bui is omgeslagen in een negatieve bui. Na het rampzalige huisbezoek van de maatschappellijk assistent. Ik was zo kwaad op dat mens omdat ze met het gevoel gaf dat ik geen goede adoptiemoeder was. Wat in mijn geval natuurlijk zoveel zeggen is als "je bent geen goede moeder" tout court.
Na de realitietscrash dat we op dit moment echt het geld niet hebben om te adopteren. En dat we eigenlijk ook graag zouden willen beginnen sparen om eindelijk ons huis op orde te krijgen.
Ondertussen wachten we op het advies van het caw. Ik voorzie dat dit ergens in januari in de bus zal vallen. En dan opnieuw naar de jeugdrechter voor het vonnis. En als dat positief is, dan gaan we toch even rustig moeten gaan zitten om te beslissen wat we met de vonnis gaan doen. De kans zit er in dat we het ergens in de kast opbergen. Dat klinkt vreselijk voor al die mensen die proberen een kind te krijgen of die koppels die ergens in de juridische molen vastzitten.
Langs de andere kant is dit echt "the story of our live". Een gezond, jong koppel zonder verklaarbare vruchtbaarheidsstoornissen dat na 6 IVF pogingen maar niet zwanger raakt om dan zichzelf volledig terug te vinden in een spannend adoptie-avontuur. Datzelfde koppel dat twee jaar later op de drempel van een nieuw geschiktheidsvonnis misschien besluit om toch weer actief die zwangerschap na te strekven.
Het kan verkeren zo op het einde van een jaar.
Maar, ik kan mezelf niet voor de gek houden. Ik kijk met grote honger uit naar 2009, een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen en absoluut zeker weten weer nieuwe avonturen. Het leven haalt wat met je uit....
