ok, de dijkbreuk van een paar dagen geleden was dan misschien geen echte catharsys, toch gaat het allemaal een beetje de goede richting uit.
Toen ik vorige week nog 100% zeker was van een nieuwe job was ik niet echt bezig met mijn huidige job. Dingen bleven liggen, ik zag het allemaal niet zo zitten, iemand anders zou het na mij wel allemaal oplossen.
Ondertussen weet ik dat ik een sterke kandidaat was, opmerkelijk enthousiast en zeeeeer professioneel, maar dat ik toch die gewenste job niet heb.
Raar maar waar lijkt mijn huidige job weer ineens te doen...
Mijn doel is nog steeds van iets anders te vinden en mijn deadline is is eind dit jaar. Ik weet dat het niet goed is om deadlines te stellen, dat weten we ondertussen wel ... of hoe verklaar je anders dat er hier nog geen vierjarige rondloopt????, maar toch wil ik er naar kunnen uitkijken dat er een nieuwe uitdaging aan de horizon komt kijken...
Soms vraag ik me wel eens af of al dat veranderen van job, van interieur, van stijl ook zou gebeurd zijn als mijn leven gelopen was zoals ik het gepland had? Opnieuw ... dan zou er hier momenteel een vierjarige rondlopen en was ik waarschijnlijk niet aan het typen op mijn hippe portable computer.
Nog een maand en ik heb eindelijk verlof voor vier lange weken lang. Vier weken om eens goed na te denken over waar ik naartoe wil ... alweer.
Soms hoop ik dat het antwoord eens gewoon uit de lucht komt vallen, maar wat ik geleerd heb van weken in de zetel liggen niets te doen is dat het allemaal uit jezelf moet komen.
En dat klinkt ontzettend makkellijk, maar ik heb er even de fut niet voor.
