1 september, vanmorgen laveerde ik opnieuw tussen de mama's met kindjes en nieuwe boekentasjes op weg naar school.
Als kind was 1 september één van mijn favoriete dagen van het jaar. Ik ging dan ook echt graag terug naar school. Ik had meestal al dagen op voorhand een nieuwe outfit ontfutseld aan mijn ouders en was altijd kwaad dat het net op 1 september hoogzomer was als mijn nieuwe kleren uit de herfstcollectie kwamen.
1 september is ook een mooie dag om knopen door te hakken. Toen ik enkele maanden geleden nog eens met Emma zat te lunchen ging het over grote veranderingen in je leven en of deze nu al dan niet uit de lucht komen vallen. Uiteindelijk besloten we dat je grote veranderingen gewoon zelf moet ondernemen en forceren.
Jaren lang heb ik me neergelegd bij het feit dat mijn leven elke maand eindelijk in de goede richting kon veranderen. Want ik zou zwanger zijn, een kind krijgen en mama worden. Jaren lang heb ik dan ook niets gedaan om mijn leven op andere vlakken te veranderen. Af en toe eens van werk veranderen in de hoop dat nieuwe bezigheden mij zwanger zouden krijgen. Wat uiteindelijk geëindigd is in zeer slechte werkuren en een job waarvan ik de inhoud echt niet meer zie zitten. Jarenlang berustte ik in het feit dat enkel dat zwanger worden voor een keerpunt kon zorgen. Jarenlang vertrouwde ik op het feit dat alles wonderwel in orde zou komen als ik maar zwanger raakte.
Dat is nu gedaan. Vanaf nu forceer ik veranderingen. Ik probeer mijn leven terug zelf in handen te nemen en niet meer te vertrouwen op die overtuiging dat zwanger worden mijn leven gaat redden.
De adoptie aanvraag was een eerste stap. Dat kind komt er.
Een tweede stap is toepassellijk vandaag. Ik ga terug naar school. Mijn universitaire diploma heeft mij nog nooit gebracht waar ik eigenlijk naar toewil. Dus gaan we opnieuw beginnen. De echte beslissing moet ik nog nemen, maar de balans slaat toch al zeer goed door naar een positieve beslissing. Ik word onderwijzeres.
Volgende week is er een info-avond in een hogeschool die het diploma onderwijzer aanbiedt via afstandsonderwijs. Dus lekker thuis studeren en ondertussen kunnen blijven werken. Ook ben je volledig vrij om zelf je stage te plannen. Zo kan je bijvoorbeeld een schooltje in de buurt van je werk zoeken en ofwel het eerste uurtje stage geven of het uur vlak voor of na de middag, zodat je echt maar minimaal afwezig bent. De opleiding duurt 2 jaar, dus tegen dat ons Bobje naar België komt ben ik hopelijk juffrouw M.
2006 heeft dus al 2 interessante projecten in petto voor ons. Adoptiecursus en -gesprekken en opnieuw met mijn neus in de studieboeken. En alsof dat nog niet genoeg veranderingen zijn, beginnen we waarschijnlijk in februari met de verbouwing van ons huis. We hebben vorige week de architecte gezien en waren laaiend enthousiast over haar plannen. Het enthousiasme is gelukkig gebleven toen ze gisteren een eerste budgetraming doorstuurde. Als alles meezit zitten we een tweetal maand in de verbouwingen en hebben we nadien een nieuwe en comfortabele badkamer, keuken en terras.
Dus, laat die bladeren maar vallen, de zomer heb ik wel gehad. Ik breng mijn winterjas naar de nieuwkuis en hopelijk zijn we zo november en december....
