even snel tussendoor een update wat betreft onze adoptieprocedure.
Afelgelopen vrijdag (3 maart) kregen we ons tussenvonnis van de jeugdrechter. Daarin beveelt zij (ja, twas een vrouw bij ons) een maatschappellijk onderzoek om na te gaan of P. en ik geschikt zijn om te adopteren (ahum).
Afgelopen maandag (6 maart) heb ik dan eens gebeld met het caw (de mensen die dat maatschappellijk onderzoek moeten voeren) en het relatief goede nieuws gekregen dat onze gesprekken tegen eind april zullen beginnen. Als alles meezit hebben we dan tegen eind mei de gesprekken achter de rug. Met de administratieve vertraging die we zeker nog zullen meemaken en het feit dat we waarschijnlijk gekloot gaan worden door de zomervakantie hopen we toch nog steeds dat in het najaar ons dossier in Ethiopië ligt. Wat ons normaalgezien echt de laatste kerst met z'n tweeën zal brengen.
Ondertussen zijn er ook leuke momenten in het hele adoptiegebeuren. Vorige zondag hadden we een ontzettend leuke brunch met H en K, een koppel dat samen met ons op de cursus zat. Ik begreep vroeger nooit dat "adoptiemensen" zo samenklitten, maar nu begin ik dat wel een beetje te begrijpen. Voor de meeste mensen rondom ons zijn we aan een avontuur begonnen waarbij zij moeten toekijken vanop de zijlijn. Dus is het wel leuk dat je toffe mensen tegenkomt die met hetzelfde bezig zijn.
Ook leuk, vorige week ontdekte ik dat een koppel op zo'n 100 meter van ons voordeur bezig is met een tweede adoptie en dat ze Ethiopië overwegen. Overmorgen hebben we al eens afgesproken om eens bij te praten en ervaringen uit te wisselen. Niet alleen lijken we leuke mensen te leren kennen in de buurt waar we nu bijna twee jaar wonen, maar de kans zit er natuurlijk in dat we allebei ethiopische kindjes gaan hebben van dezelfde leeftijd.
Meer en meer besef ik wat de ontzettend leuke voordelen zijn van ouder worden. Ik zie dat ook bij hele goede vrienden van ons. Ondanks het feit dat we een band hebben die nooit meer verbroken kan worden door de wapenfeiten die we meemaakten tussen ons twintig en dertig zie ik dat ook zij andere mensen leren kennen, andere interesses kweken en hun stappen in de wereld zetten. Het is leuk dat we tijd in nieuwe mensen en interesses kunnen steken en toch nog steeds bij elkaar binnenvallen en elkaar met maar een paar woorden begrijpen.
Volwassen worden is een ontzettend raar iets. Maar ik zie het helemaal zitten ......
