Ik kreeg op mijn vorige post een aantal verwijten naar mijn kop geslingerd. Nogmaals dames en heren.... dit is mijn webspace die ik op mijn manier vervuil....staat het jullie niet aan, tant pis. Ga ergens anders lezen. Dit is geen democratie. Dit is geen openbaar forum waar iedereen het recht heeft zijn mening te geven.
De dingen waarover ik schrijf zijn dingen uit mijn leven. Ik wil deze op mijn manier zin geven. Er over schrijven helpt mij alle gevoelens in een woelige periode op een rijtje te zetten. Dit heeft dus niets te maken met het al dan niet aanvaarden van negatieve kritiek. Diegenen die mij in real live kennen mogen die kritiek rechtstreeks komen geven. Ik kan er tegen.
Deze blog is er ook niet om oorlogjes uit te vechten omdat ik toevallig uit een vereniging gestapt ben om mijn talenten op een andere manier te gaan botvieren. Mensen die mij kennen weten dit en zijn nog steeds van harte welkom om deel uit te maken van mijn social circle. Er zijn redenen waarom ik deze stap gezet heb. Ik ga deze hier niet uitspitten. Als iemand het absoluut zou willen weten mag die mij altijd contacteren.
Over naar de orde van de dag. Vandaag mag onze eerste fles champagne knallen, want we hebben onze eerste stap in adoptieland achter de rug. Vanmorgen hebben we onze laatste voorbereidende sessie afgerond en morgen gaan we ons aanbieden bij de jeugdrechter.
Later meer....
