Onze calvarietocht in adoptieland is begonnen. En het begint meteen met een processie van Echternach. 1 reuzestap vooruit, we hebben ons intakegesprek gehad. En heel veel kleine stapjes achgteruit want het zal nu nog een jaar duren voor we aan een volgende stap kunnen beginnen. Die volgende stap zijn cursussen en selectiegesprekken.
Maar daar moeten we nu dus even ons hoofd niet over breken...
Het voelt wel raar om dan eindelijk de knoop door te hakken en met de adoptie te beginnen om dan na een initiële periode van spanning en zenuwen opnieuw aan een lange wachtperiode te beginnen.
Maar ik begin langzaamaan mijn draai te vinden in mijn ongewenst kinderloos zijn. Het zou leuk zijn als we nu aan een rechte lijn in de adoptieprocedure konden beginnen en ik al concreet kon beginnen nadenken over de kleur van de muren in de kinderkamer. Het zou mijn geestelijke gezondheid zeker geen kwaad doen om al mijn energie in de adoptie te steken en nu al een beetje adoptiezwanger rond te lopen.
Langs de andere kant bekijk ik de adoptie nu meer als een vangnet. Er is een alternatief als ik binnen een aantal jaar nog steeds niet zwanger ben. We hoeven niet meer gewoon "te proberen en we zien wel wat het wordt". De onzekerheid is zo goed als weg. Ik spring niet meer gewoon in het duister en wacht niet meer gewoon af om dan ineens veertig te zijn en te beseffen dat ik te lang gewoon afgewacht heb.
Nu weet ik dat ik gewoon kan wachten en dat er dan toch een kindje voor ons weggelegd zal zijn binnen een paar jaar. Dit maakt me ontzettend rustig.
Dus de boodschap is nu van gewoon zwanger te worden zonder er al te veel mee bezig te zijn. Gewoon eventjes tussendoor zwanger worden zonder er teveel bij na te denken. Gewoon, zomaar tussen de soep en de patatten een klein bevruchtingetje tot stand te brengen.
Of mijn accupuncturiste die vroeg of ik nu nog wel wou proberen zwanger te worden met de hulp van haar naalden nu we aan adoptie begonnen waren.
Al deze veronderstellingen hebben 1 nogal heikel punt gemeen. Wat baten naalden en vitamientjes als er geen of weinig euh...... vleselijke gemeenschappen zijn.
Iemand tips hoe je een sexleven dat volledig naar de knoppen is na jaren IVF en kinderloze ellende weer tot bloei kan krijgen???? Ze zullen heel hard geapprecieerd worden
