Ja, 't is zover. Ik die vorig jaar nog moest lachen met de dertig crisis van die paar vrienden die een jaartje eerder dan mezelf het levenslicht zagen moet tot mijn grote spijt en schande bekennen dat die dertig ook bij mij al voor een paar slapeloze nachten geleid heeft.
Ten eerste natuurlijk het feit dat er alweer een verjaardag aankomt (en wat voor een) waarop ik a) geen dikke buik heb om mee te pronken
b) geen baby heb
Maar naast het overduidelijke begin ik ineens ook bij zoveel dingen te twijfelen. Mocht heel deze stomme onvervulde kinderwens geen roet in het eten gegooid hebben, hoe zou mijn leven er ondertussen uitgezien hebben? Stel dat ik nog geen kinderwens had gehad, had mijn "carrière" er dan anders uitgezien? Had ik andere dingen bereikt nu die dertig elke dag een dagje dichterbij komt?
Terwijl ik al een paar weken met deze kronkels in mijn hoofd bezig ben, las ik vorige week in de krant een kleine verwijzing naar een vacature als culinair journalist bij een groot Vlaams damesblad. Ik stond niet onmiddellijk rond te springen in mijn keuken, deed geen vreugdedansje...maar ging toch even op de website kijken. Was wel geïnteresseerd maar mijn tegenslag de laatste jaren in dat ene departement hebben me een beetje timide gemaakt. Ze zoeken een ervaren journalist ... en zooooo goed schrijf ik nu ook niet. Trouwens P. is een "echte" journalist. Die weet wel dat ik dit niet kan....
Laten we zeggen dat het geen moment van verlichting was. Geen donderslag bij heldere hemel. Niet ineens het gevoel dat dit het was.
Maar toen bleek P. wel enthousiast te zijn. En bleef hij deze week vragen of ik nu al een brief geschreven had.
En gisteren heb ik ineens een knop omgedraait. Verdorie, ik kan wel woorden aaneenrijgen tot een vlot leesbaar stukje tekst. Ik kan misschien geen diepzinnige analyses schrijven over de politieke toestand in zwart Afrika, maar laat me ratelen, kwebbelen en vertellen over eten, recepten, ingrediënten, restaurants en alles wat daar rond hangt en je bent de eerste uren niet van me verlost.
Ik ben een foodie die een beetje kan schrijven, dus waarom zou ik niet solliciteren???? Dus ben ik nu volop bezig met het updaten van mijn cv en het schrijven van een vlot briefje. En om even te pauzeren had ik de keuze tussen mijn ramen kuisen (of strijken, de badkamer schoonmaken, de keuken dweilen, het beddegoed vervangen....) of mijn blog updaten. En ik dacht, als ik dan toch aan het schrijven ben, kan ik beter blijven schrijven.
Vanavond wordt dus mijn grote "ik word dertig en wil iets helemaal anders-project" de ether ingestuurd. Wordt mijn sollicitatiemail losgelaten op het wereldwijde web. Hopelijk heeft diegene die mijn brief moet lezen geen last van een maandagochtendhumeur morgen.
Ik verwacht van julie brandende kaarsjes en duimende duimen. Wie weet helpt dat voor één keer wel!
