Het blijft een raar gegeven...
Als je zwanger wil worden zie je overal rondom je zwangere buiken en kinderen in kinderwagens. Net alsof je beslist hebt mama te worden midden in een babyboom
Als je net een huis gekocht hebt, lijkt het wel alsof de hele stad te koop staat
Toen we begin dit jaar beslisten te gaan adopteren zag ik ineens overal ouders met geadopteerde kinderen
Maar nu .... het valt me ineens op dat de helft van gent zwart is. Even voor alle duidelijkheid, ik ga mijn vingers niet breken op mijn toetsenbord om politiek correct te schrijven. Negers, kleurlingen, afrikanen .... ik hou het op zwart en ben zelf blank. Voila...
Los daarvan ... ik was vanavond in onze plaatselijke Delhaize en 't was precies multiculturele week. Naast de Turken en Slovaken die niet eens meer opvallen omdat ze de helft van onze straat uitmaken zie ik ineens alleen nog maar zwarte mensen. Mannen, vrouwen, kinderen... oooooooooohhhhh, zo'n schattige kindjes.
Ik moet me echt inhouden om niet te vragen uit welk afrikaans land ze afkomstig zijn.
Ik ben jaloers op hun trotse houding, hun zachte blinkende huid, hun stralende glimlach...en betrap mezelf er op dat ik trotser en met een grote glimlach mijn boodschappen naar huis draag.
Het lijkt zo idioot dat ik dit gevoel een maand geleden nog niet had. Voor iemand die ons niet van nabij gevolgd heeft moet heel dit gevoel heel erg raar overkomen.
Maar onze evolutie naar adoptie was een eerste stap. Onze evolutie naar adoptie uit Ethiopië was een tweede stap. Ik besef nu dat we de voorbije maanden hele kleine stapjes vooruit genomen hebben en dat we nu met volle vertrouwen de diepte ingesprongen zijn.
Dat laatste kleine stapje heeft een totale ommekeer teweeg gebracht. Ik kijk opnieuw recht vooruit en weet dat er toch een happy end zit aan te komen.
Bij deze heb ik dus mijn blog omgedoopt. De bittere bitch behoort definitief tot het verleden en deze blog zal nu meer over onze avonturen in adoptieland gaan, dan over de vreselijke gevoelens en situaties die gepaard gaan met ongewenst kinderloos zijn.
