Oftewel 10 koppels. Oftewel eerste dag van de voorbereidingscursus voor interlandelijke adoptie. Ik had niet echt veel verwachtingen van de cursus, eerder verwachtingen van de groep. Wat voor mensen zouden het zijn? Want de kans dat we enkelen van hen op ons parcours naar Ethiopië zullen terugzien is uiteraard bestaand. En dan is het wel leuk als het klikt. Een nieuw soort lotgenoten als het ware.
Wat ik niet verwacht had was dat we met een groep vol oude lotgenoten zaten. Ik weet niet of het vaak voorkomt, maar we hebben een groep waarin niemand al kinderen heeft, laat staan eigen kinderen. Alle 20 mensen die er zaten, de 10 koppels, allemaal zijn ze ongewenst kinderloos. Allemaal zijn ze na een, voor iedereen anders - maar telkens zo herkenbaar, eigen parcours op de tweesprong gekomen waarvan 1 arm naar adoptie wees. Elk koppel had een eigen verhaal en al een eigen zware weg bewandeld.
Toen we om 16u30 naar huis gingen was ik emotioneel een beetje leeg. Ik was uitgeput. Niet omdat de dag zo zwaar geweest was. Alles wat verteld werd wist ik al (lang leve het internet). Maar het was best confronterend om mezelf nog eens ons verhaal te horen vertellen, om de anderen hun verhaal te horen vertellen. Om te merken dat we allemaal door het diepste van het dal waren, maar dat er nog steeds serieuze littekens aanwezig waren. Op bepaalde momenten was het bijna meer een zelfhulpgroep voor ongewenst kinderlozen dan een voorbereidingscursus op adoptie. Maar dat deed wel deugd. We hebben ook enorm kunnen lachen over onze voorbije weg naar kinderen.
Vooral P. was onder de indruk van de groep mannen waarin hij terecht kwam. Ook uit die groep kwam er vaak een luide lach. Maar even vaak was P. onder de indruk van wat de mannen 'durfden' zeggen.
De voorbereidingscursus zelf dan. Tja, veel vragen over de nieuwe wetgeving konden nog niet beantwoord worden. Dat zal hopelijk beteren tegen onze laatste cursusdag in december. Dan zou de groep die in september gestart is al veel verder moeten zitten en zou het voor ons duidelijk moeten zijn hoe we verder gaan en zeker hoe lang het administratieve proces zal duren.
Over het verdriet en het verwerken van ongewenste kinderloosheid had ik het gevoel dat wij als groep veel meer relevants konden vertellen dan de persoon die de cursus gaf.
De dag werd afgesloten met een filmpje over adoptie uit Zuid Afrika, waar er een grote mate van openheid bestaat. Het was tegelijk schrijnend en mooi om te zien. Maar helaas niet echt relevant voor ons. Zuid Afrika is geen gemakkellijk land (je moet oa kerkelijk getrouwd zijn en actief gelovend), en ook geen optie voor ons. En in de andere landen is er van die openheid vaak niet veel te merken.
Kortom, het was een leerrijke ervaring. Toffe mensen ontmoet die we waarschijnlijk na de cursus nog wel zullen tegenkomen. Toch wel weer geconfronteerd met de moeilijke jaren die achter ons liggen, maar er wel van overtuigd dat we de juiste beslissing op het juiste moment genomen hebben.
