Ik leef momenteel een beetje in een vacuum wat betreft het onderhouden van mijn geschreven gedachten. Er is maar 1 schuldige en dat is werk werk werk. Dit is niet normaal voor iemand als ik die eigenlijk niet echt gek is van werken.
Maar we hebben de piekmomenten weer overleefd. net genoeg tijd vrij nu om mij voor te bereiden op het volgende piekmoment.
Na een kinderfestival afgelopen weekend (kindjes, balonnen, ouders en kindjes, lieve kindjes, schattige kindjes, schattige kindjes met balonnen, schattige kindjes met losgelaten balonnen, idiote ik op een stoel op een tafel aan het springen naar de losgelaten balonnen) naar het Sinterklaasfeest binnen een aantal weken. Ik heb al mijn lieve collega's die er van uitgaan dat ik dit ga coördineren (ja, sinds de ontslagperikelen ben ik de nieuwe "geef het maar aan haar,zij lost het wel op" geworden) al lik op stuk gegeven dat ik NO WAY de grote organisator ga zijn achter het Heilige Man programma waar werknemers met kinderen op uitgenodigd worden en allemaal leuke cadeautjes mogen kiezen en bla bla bla bla .....
Dat is een zondag die ik NIET op het werk ga doorbrengen.
Naast werkperikelen is er niet veel aan het gebeuren met mijn eigenste ikje. Heb ondertussen 3 sessies bij ons Sabientje achter de rug en slik nog braafjes elke dag mijn homeopatische korreltjes in. Ondertussen is mijn slikgedrag ook aangevuld met visolie capsules en spirulina capsules (algen). Als ik niet oppas krijg ik nog kieuwe als extra bonus ...
Natuurlijk, niet te vergeten, het foliumzuur dat al vier eeuwen en een dag mijn vaste bestelling is bij de apotheek om de hoek. Ik geef eerlijk toe dat ik niet steeds bij dezelfde apotheek ga (wat niet moeilijk is vermits wij er 5 op wandelafstand van ons huis hebben), om niet als een zielige probeerder over te komen. Of om niet de pillenslikker van de buurt te worden.
Het dieet lukt ook vrij aardig. Weinig witte koolhydraten, veel volkoren gedoe. Minimum aan suiker, minimum aan alcohol (woepie!!!!) en geen koffie.
Relaxen en voldoende slaap komt er niet echt van, maar daar probeer ik de komende dagen verandering in te brengen want ik ben heerlijk thuis tot en met zondag.
Thuis, wat valt er daar over te vertellen? Hiep hiep hoera .. mijn moederinstinct is weer even gesust want heb een nieuw fornuis. Zo'n echt, vrijstaand, groot, 5 gasbekkens (met wokbrander), enorme oven, italiaans design, in "den inox". Alleen staat het momenteel als een tang op een varken omdat de rest van mijn 'degelijke eiken vlaamse keuken' er niet bij past. Dus langzaamaan gaan we ook onze keuken aanpakken en er iets nieuws van maken, ook al was dat pas voor binnen een paar jaar gepland. Maar ik kan weer koken naar hart en ziel!
Wat betreft de zwangere omgeving: niet veel nieuws. L. staat op springen, nog een drietal weekjes en de wereld heeft er weer een superkind bij (uiteraard super, vermits ik ahum ahum ahum de meter wordt). Het meterdekentje dat ik aan het naaien ben is bijna klaar. A. zal onhdertussen ook al wat buitenmaatse proporties aangenomen hebben, maar ik moet bekennen dat ik ze al lang niet meer gezien heb. Ik schaam me hier een beetje over en het schuldgevoel begint af en toe de kop op te steken. Maar ik weet dat zij het probeert te begrijpen en dat ze hier flink meeleest en dat ze hopelijk ook beseft dat het allemaal wel in orde komt, ook al lijkt het soms een beetje veraf. Ik mis mijn petekindje wel heel hard ... maar misschien zal hij het later ook begrijpen. De E. die hard aan het proberen is voor een tweede zit momenteel in het buitenland te proberen denk ik.
De mama's dan. Dank Y. voor het doorsturen van de meest leuke foto's! Jullie zien er ontzettend gelukkig uit en daar ben ik blij om. M. en S. zijn 2 uiterst schattige kindjes. Doet me zin krijgen om jullie weer eens in levende lijve te zien.
De afrikaantjes. Ook daar hoor ik alleen maar positief nieuws. Als jullie meelezen, doe de afrikaanse kindjes mijn groeten.
Voila, een kleine update van het leven in vacuum, voor al mijn trouwe fans.
Een mindere noot hier helemaal onderaan. Ik denk heel hard aan Tricky en Anke. Ik hoop dat de stilte gewoon betekend dat ze helemaal ondersteboven zijn van het goede nieuws en niet dat ze van twintig hoog naar beneden gestort zijn wegens alweer slecht nieuws. Als ik er kan zijn voor jullie (die val van 20 verdiepingen heb ik op 1 of andere manier overleefd) dan gillen jullie maar even door cyberspace xxx
