Dit lijkt een rare titel zo'n kleine maand na de feestdagen maar toch is het letterlijk en figuurlijk waar. Letterlijk ben ik wonder oh wonder vermagerd. Volgens mijn accupuncturiste ben ik de extra hormonen en ivf kilo's aan het verliezen nu mijn cyclus weer zijn ultieme regelmatigheid bereikt heeft. Je kan er weer een klok op gelijk zetten.
En figuurlijk zijn er kilo's van mijn schouders gevallen. Ik voel me heel erg vrij en klaar om de Himalaya te beklimmen, om grote projecten aan te vatten en gewoon klaar om de wereld te veroveren. Wat zich op micro niveau vertaald in een huisvlijt als nooit tevoren. Het is ontzettend leuk om thuis te komen in een huis dat opgeruimd en netjes is. Het lijkt wel alsof mijn huis de toestand in mijn hoofd weergeeft. Na jaren van chaos en ellendigheid is het momenteel rustig en duidelijk in mijn kopje. Ik zie de toekomst zeer rooskleurig tegemoet. De tunnel is nog zeer lang, maar hij is verlicht met kleine kaarsjes en als ik heel erg vooruit kijk zie ik de verlichte uitgang.
Het is een leuke tunnel die allerlei verrassingen verbergt. Af en toe een wild avontuur, af en toe een comfy zetel met de laatste Harry Potter en verse thee om even te relaxen. In de tunnel zie ik ook feestjes met vrienden, lekker eten, lekker koken (waar ik zeer lang niet meer kon van genieten, maar nu tover ik weer de heerlijkste dingen uit mijn kookpotten), heerlijke momenten van nietsdoen, vakantie, ontdekkingen,....
De lente zit in mijn hoofd en benen en ik kan niet wachten om allerlei dingen te doen. De luiheid die mij reeds jaren deed vegeteren begint langzaamaan weg te ebben.
Ik probeer uit te drukken hoe fantastisch het met me gaat, maar de woorden bestaan niet, of ik krijg het toch niet beschreven.
Als ik lees hoe ik me eind vorig jaar voelde en hoe ik me nu, amper een maand later, voel... dan zitten er jaren van verschil tussen.
2005 lijkt dan toch een jaar vol verrassingen te worden.
