Ben alweer ziek. Hoopte dat na mijn griep en aansluitend buikgriep vorig jaar ik even genoeg bacteriën onderdak gegeven had, maar neen!!!!
Vieze Munga heeft haar mama besmet en mama heeft haar liefste collega besmet.
En zo lag ik gisteren te rillen onder drie dekens. Ik ben een absoluut mietje eens de griep mij te pakken heeft en wil ook nooit van die vieze bruistabletten innemen.
Toch maar rillend, bevend en bibberend op zoek gegaan naar de thermometer. Die iets teveel graden aangaf en mij toch verplichtte bruisende toestanden tot mij te nemen.
Was van plan om vanmiddag toch te gaan werken, vermits er vanavond wel wat te doen is chez nous, maar mijn lieve collega's hebben mij op het hart gedrukt dat alles ok is en dat ik thuis moet blijven.
Het had ook niet echt gegaan om op mijn fiets te kruipen denk ik. Ik voel me 80 jaar oud en alle spieren in mijn lijf doen pijn.
Ik type nu maar wat terwijl ik wacht op het water dat kookt om een theetje te drinken.
Daarna kruip ik terug in mijn bedje om me over te geven aan de lieve slaap.
Dit opnieuw ziek zijn sterkt mij in mijn voornemen om terug wat gezonder te gaan leven. Weerstandje opbouwen, vitamientjes niet vergeten, jadadie jadada....
Op het adoptiefront is het stilletjes. Volgende week zie ik iemand van het centrum die mij wat "achter de schermen" uitleg gaat geven.
Daarna is het wachten op de uitnodiging die we "binnenkort" gingen krijgen.
En helaas lees ik meer en meer dat de wachttijden 4 tot 5 jaar bedragen, dus heel spannend zal het verhaal hier de komende jaren niet worden.
Naast het adoptieverhaal begin ik weer meer en meer te denken aan het "zwanger worden" verhaal. Zit het er nog in voor ons? Moeten we er ons bij neerleggen dat het niet meer gaat gebeuren? Moeten we er gewoon niet meer over nadenken? Moeten we toch meer ons best doen om ons "gericht" voort te planten. Nuja, eerst dan zorgen dat we überhaupt kunnen zwanger worden, want de kansen op een zwangerschap waren de voorbije 2 maand sowieso minimaal.
Voila, mijn water kookt (is eens iets anders dan mijn water is gebroken), mijn theetje ruikt lekker (framboosjes) en mijn rug is killing me, dus we gaan ons terugtrekken tot horizontale positie.
Slaapwel!
