Rood is de kleur van bloed. Waarvan ik in 4 jaar nog nooit zo blij ben geweest van het te zien. Ik ben weer eens lekker 4 dagen overtijd gegaan en voelde me superslecht. Opgeblazen, lelijk, puisten, vettig haar … you name it. De accupunctuur lijkt dus toch te werken, want dit was de eerste cyclus zonder naalden. Heb ondertussen al maar opnieuw een afspraak gemaakt.
Rood is ook de kleur van het slaatje dat ik gisteren klaargemaakt heb. Voor de eerste keer rode biet klaargemaakt die ik ook echt lekker vind. Rode bieten zijn toch zo goed voor je ….
Rood is ook de kleur van Valentijn. Hier sliepen we vorig weekend
Rood komt ook in de naam “The Red Lion Pub” waar we vorig weekend heerlijk gegeten hebben
Rood werd ik daarnet toen ik nonchalantjes een commentaar plaatste op de weblog van mijn werk en vergat dat ze daardoor hier naartoe konden klikken (is ondertussen opgelost)
Naast deze tijdelijke fixatie op de kleur rood (heb rode sokken en een rode trui aan, mijn pritstift is rood, de enige werkende balpen op mijn bureau is rood, alles wat ik als cadeau voor de stagiaire gekocht heb is rood en hot ….) ben ik vandaag ijverig aan het telefoneren geweest
1) het adoptiecentrum: even geprobeerd om een afspraak vast te leggen, maar alles wat ik voorstelde kon niet en wat zij voorstelde moest ik even met P. eerst bekijken. Dus van ’t weekend eens onze agenda’s samen leggen en proberen een aantal voorstellen bijeen te puzzelen
2) een gyne-afspraak!!!!!! Neen, lieve ivf-ertjes, niet beginnen springen van vreugde dat ik jullie rangen terug ga vervoegen. En lieve meehopertjes, niet in zwijm vallen omdat je dit als zeeeeeer verborgen hint kan zien dat ik misschien wel eens ….. Neen, ik realiseerde me deze week dat hoewel ik tot voor 9 maand meer bij de gyne dan bij de bakker kwam, het toch reeds meer dan 2 jaar geleden is dat ik nog eens een jaarlijks onderzoekje gehad heb. Dus ikke in april naar dr. Temmerman in het UZ (of misschien moet ik toch maar toegeven dat mijn gyneaologische verslaving weer de kop opsteekt ….)
3) mijn afspraak met de accupuncturiste heb ik al eerder aangehaald. Zo’n cyclus zonder naalden lijkt er niet echt op, dus gaan we terug voor het betere werk.
Stom, na mijn 2 telefoontjes met het adoptiecentrum voelde ik alweer die twijfel terugkomen. Was ik wel goed overgekomen aan telefoon? Wat heb ik nu juist gezegd? Heb ik geen onnozele grapjes gemaakt? Te idioot gelachen?
Bottom line is gewoon dat ik wil weten “gaan ze mij wel goed genoeg vinden om een kindje aan mij te geven……”
De tunnel lijkt weer meer op een berg die we over moeten om onze reis weer comfortabel voort te zetten.
ZUCHT
