Had gisteren zo’n dagje van rotgevoelens. Zo’n gevoelens waarvan ik dacht dat ze egens onderaan in de onderste lade van de niets bestaande babycommode verstopt lagen.
Mijn schoonzus en net iets meer dan 1jarige nichtje waren op bezoek (tussen haakjes, ik begrijp niet hoe mama’s en papa’s zo makkellijk in maanden tellen. Moet ergens iets genetisch zijn dat in gang schiet wanneer je zwanger bent zeker).
Normaal doet zo’n bezoekje me niets. Maar gisteren wel. Het deed pijn. Ik weet niet waarom en heb geen zin om het te analyseren en naar de oorzaak en/of bedoeling van die pijn te zoeken. Maar het was godverdomme niet leuk.
Ineens had ik weer eens heel sterk het gevoel dat dit niet weggelegd is voor mij (niet de situatie van mijn alleenstaande schoonzus, uiteraard .... die situatie wil ik niet eens). Ik ga geen mama worden. Ik ga nooit mijn liefste P. met liefdevolle ogen naar ons kindje zien kijken. Zo simpel is het ....
Zelf 1 van mijn all time favorit filmpjes, Nothing Hill, deed niets om de pijn te verzachten. Ben niet in bed gekropen met de droom dat Koen Wauters (ja, komaan ... Hugh Grant is echt wel vergezocht ... die ga ik nooit tegenkomen) en ik een gelijkaardig avontuur beleven. Heb heel lang wakker gelegen en ben uiteindelijk in slaap gevallen met een knoop in mijn hart. Een dubbele ...
Ik heb even getwijfeld om dit berichtje te sturen, vermits ik weet dat A. gaat denken dat ze dan beter morgen niet met S. langskomt. Lieve A., JE MOET LANGSKOMEN!!!!!!
Vanmorgen toen ik voor die ene zeldzame keer nog eens op de website van Grido passeerde voelde ik me zo ver afstaan van al die mensen met hun hoop en vertrouwen. Maar ook van hun pijn en verdriet. Het lijkt alsof ik toch een grote stap gezet heb naar “iets anders”, ook al hadden wij 4 maand geleden zo iets van het nemen van een rustpauze voor we onze laatste 3 terugbetaalde IVF pogingen zouden doen. Het lijkt nu geen rustpauze meer tussen pogingen in, maar een nieuw niveau van vechten tegen dat monster onvruchtbaarheid.
Ondertussen ben ik een ontzettend goed boek aan het lezen dat haaks staat op mijn gevoelens van gisteren. Meer daarover later.
