Gisterenavond weer even zitten stressen. Eerst tussen mijn oude hotmails aan het zoeken naar mijn temperatuurschema dat ik mezelf gemailt had. Mijn eisprong leek nog maar gisteren en toch had ik het mij zooooo bekende bruinverlies al op bezoek. Dus moest ik dat schema vinden want kon ineens met geen mogelijkheid uit het hoofd berekeken op welke dag van mijn cyclus ik zat .................. dat is de ALLEREERSTE KEER IN DRIE JAAR!!!!!!!!! Het gaat de goede kant uit ;o)
Ik zat dus blijkbaar al op dag 25, en met een eisprong op dag 15 leek het er op dat ik weer in mijn oude routine van dagenlang bruinverlies gesukkeld ben. Verdomme, had echt het gevoel dat ik na de osteopaat een normale cyclus zou hebben.
Dan in bed koortsachtig (hahaha) op zoek naar de thermometer. Na mijn stijging van een tiental dagen geleden had ik die niet meer gebruikt. Temp was inderdaad gedaald, zo ook vanmorgen.
Dus de circel van mijn eerste post helcyclus, post osteopaat cylus, post het begin van de nieuwe fase in mijn verwerking cyclus is rond. Niet zwanger, maar dat heeft maar heel even gestoken.
Ik besefte onlangs dat er toch voordelen zijn aan het zijn van een "hopeloos geval". Als ik morgen zwanger ben kan ik het van de daken schreeuwen en iedereen zal vanuit het diepst van zijn hart gelukkig zijn voor mij! Terwijl anderen zich waarschijnlijk al het hoofd breken hoe ze het mij ooit zullen vertellen als het hen lukt voor mij. Het is een zielige troost dat ik mij daar niet meer mee bezig houd.
