Nog niet zo lang geleden kwam ik tot het ongelooflijk diepzinnige inzicht dat ik beschik over twee hersenhelften. En neen, niet een rechter en een linker (dat wist ik al ietsje langer). Neen, ik heb een Normaal Brein en een Infertiel Brein. En af en toe regeert het ene brein over het andere...
Onlangs zat ik in de auto en kreeg telefoon van L.:
L/"zit je neer? Zoniet, ga onmiddellijk zitten"
IK/ "eeeuuhhh, ik zit in de auto"
L/ "je bent toch niet aan het rijden?"
IK/ "eeeuuuhh neen ....?????????"
En op dat moment sprong Infertiel Brein in actie. Terwijl L. enthousiast voortemmerde over wat ze mij ging vertellen sprong Infertiel Brein al onmiddellijk tot een aantal conclusies ...
L. is zwanger!!!
Kleine interuptie van Normaal Brein: "ahem ..... L. is al 5 maand zwanger, je wist het vanaf het moment dat zij het wist en ze draagt jouw toekomstig petekindje ..." En zwangerder dan dat kan niet he"
Dus Infertiel Brein sprong opnieuw en zocht razendsnel in ons beiden geheugen naar alle gemeenschappelijke vrouwelijke kenissen. Maar die zijn allemaal of zwanger, of net bevallen, of nog lang niet aan kinderen toe.
Normaal Brein kon er nog net tussen komen: "L. zou nu toch de laatste ter wereld zijn om jou zoiets op deze manier te vertellen?" Oef, rampenscenario vermeden, 1-0 voor Normaal Brein.
(* voor de nieuwsgierigen onder jullie, L. belde enkel om te zeggen dat het aantal gasten voor het feest waarvoor ik ging cateren drastisch verhoogd was wegens immens succes)
Terugkijkend op de emotionele achtbaan van de laatste 2 jaar kan ik nu zeggen dat tijdens de ergste momenten er een duidelijk regeermonopolie was van Infertiel Brein hier vanboven. IB zorgde ervoor dat ik alle zwangere vrouwen onmiddellijk zag als ze bij mij in de buurt kwamen. IB zorgde ervoor dat ik dit ontzettend pijnlijk vond (terwijl NB zich zoiets nooit aangetrokken zou hebben). IB zorgde er ook voor dat ik mezelf zielig vond, zorgde ervoor dat de schuldgevoelens mij soms overstroomde (ik ben geen echte vrouw, ik word gestraft voor god-weet-wat-ik-fout gedaan heb). Kortom, IB is de schuldige van alle rottige gevoelens die mij vooral de voorbije maanden de das omgedaan hebben. IB zorgde ervoor dat ik, een vrouw in de fleur van mijn leven, aftakelde tot het kinderloos wezen dat ik nu ben.
Inzicht krijgen is meestal een een verfrissend gebeuren. Hier dus ook. Ik kan met trots melden dat er een staatsgreep gepleegd is in mijn hoofd en dat Normaal Brein de teugels weer stevig in handen heeft. Infertiel Brein komt enkel nog even naar boven in absurde situaties zoals hierboven beschreven.
Normaal Brein heeft deze coup kunnen plegen omdat ik er eindelijk een beetje in geslaagd ben het fameuze knopje om te draaien. Ik ben de afgelopen week minder met babies, baarmoeders, eierstokken, eisprongen, zwangerschappen, gezinnen en bevallingen bezig geweest dan de voorbije 5 jaar. Ik heb een hele week mijn nickname waargemaakt en heb het water onveilig gemaakt tijdens een opfrissingscursus zeilen.
Dames en heren, het was fantastisch. Eens op het water, met de wind in mijn haren, mijn voeten reeds doornat na een paar minuten en de ene windvlaag na de andere verscheen er een enorme aan- en uitknop die ik heel gemakkellijk kon indrukken. Weg met Infertiel Brein, weg met alle negatieve gevoelens .... had er ook helemaal geen tijd voor om mezelf zielig en alleen te vinden. Ik moest mijn uiterste best doen om bij meer dan 3 beaufort recht te blijven (kleine noot: is niet altijd gelukt, ik heb ook heel hard geoefend in het kapseizen .... de 30 blauwe plekken op mijn benen draag ik dan ook met gepaste trots).
Het is moeilijk uit te leggen en het klinkt ontzettend raar, maar door eindelijk iets te doen voor mij alleen, echt iets van mij, mijn ding ... voel ik me niet meer zo alleen en geïsoleerd als enige onvruchtbare in een vruchtbare wereld. Spijtig dat dat niet gelukt is met yoga, funky jazz (dat was voor de extra IVF kilo's er voor zorgden dat ik me niet meer zo funky voelde) of kooklessen. Dat was namelijk net iets goedkoper geweest.
Maar kortom, de grote overwinning van Normaal Brein op Infertiel Brein en het ontdekken van de aan- en uit knop doen mij de toekomst zien door een rozer brilletje dan voorheen.
Hoepiedoewa ... er is nog hoop voor deze schrijfster ...
