Ja, dat ben ik ... een oude tante.Vooraleer mijn talrijke 30+ vrienden hier dingen naar mijn hoofd beginnen slingeren, dit is letterlijk bedoeld. Volg mijn uitleg even:
De zomer is typisch de tijd dat je de hoognodige familiale bezoekjes doet. Met mooi weer wordt al snel de bbq bovengehaald en worden er evenementen bedacht die gevierd moeten worden. Zo hadden we 2 weekensd na elkaar de 50 jarige nonkel en het 1 jarige nichtje in mijn vriend zijn familie.
De 50 jarige nonkel zijn feest was ok. Redelijk veel volk dat zelfs onbekend was voor mijn vriend. Daar liepen nogal wat ukken rond, maar die verdwenen in het decor. Behalve .... mijn schoonzus met haar 1 jarige dochter. Mijn schoonzus is 4 jaar jonger dan ik. Dan de nicht met haar 2 jarige zoontje. De nicht in kwestie is 5 jaar jonger dan mij. Dan de aangetrouwde nicht en collega van mijn vriend en haar 2 kinderen. Ik heb niet durven informeren hoe oud zij was.
Gisteren dan het 1 jarige nichtje, dochter van mijn schoonzus, haar feestje. Ook hier was er een nicht met zoontje aanwezig. Ik durf het haast niet neer te schrijven, maar nicht in kwestie is denk ik 8 of 9 jaar jonger dan mij!!!
Dus ja, in dit gezelschap ben ik de oude tante.
Blijkbaar werkt de familie tam tam bij mijn vriend even goed als die in mijn familie (en van de tam tam in mijn familie kunnen ze in vele Afrikaanse dorpen nog iets leren!). Want op beide feesten heeft er NIEMAND de zo voor de hand liggende vraag gesteld waarom wij als oudste en langst bij elkaar zijnde koppel nog geen kinderen hebben.
En weet je wat? Eigenlijk had ik zoooo graag gewild dat er wel iemand die vraag gesteld had. Ik veronderstel dat iedereen weet dat wij problemen hebben. Ik ga er vanuit dat ze niet denken dat wij van die carrièremensen zijn die kinderen krijgen uitstellen, of erger nog, van die yuppen die geen kinderen willen. Maar ergens had ik er toch graag over willen praten.
Iedereen had aandacht voor de kindjes en de respectievelijke mama's, papa's, grootouders .... en ik had ook een beetje aandacht gewenst voor mijn verdriet.
Want met zo'n gelegenheden groeit mijn verdriet weer uit tot een berg waar ik niet over kan kijken. Een berg die iets begaanbaarder wordt, maar dan toch een extra meter hoger wordt als mijn superschattige nichtje haar mollige armpjes rond mijn nek slaat om getroost te worden.
Later gisterenavond dan nog naar de Lokerse Feesten geweest waar ik overal hoogzwangere tieners zag (wat natuurlijk niet waar was, maar zo voelde het toch). Of wat te denken van het koppel dat met een week oude baby naar een loeihard concert stond te kijken (ok baby was waarschijnlijk wel wat ouder en Jools Holland kan je moeilijk loeihard noemen).
Tijdens een prachtig, kippevel nummer van Sam Brown voelde ik met Bridget Jones en Ally Mc Beal tegelijkertijd, kortom de emoties, neerslachtigheid en melancholie overspoelde mij ....
Deze oude tante doet het vandaag dus wat rustiger aan. Het wordt een dagje met veel nadenken, wat neerslachtige nummertjes draaien, vanavond iets makkelijks koken en een veel te goede fles wijn open doen ....
