Ok, mijn hoofdje is er weer wat beter aan toe. Ik pijnig mijn niet geblutste hersenen om iets leesbaars bijeen te typen.
Oja, mijn ongelukje donderdag was het rechtstreekse gevolg van het feit dat W&L naar Afrika vertrekken voor een jaar. W&L zijn nog niet moeten opdraven in deze verzameling gedachten van mij. Vermits ik ze beloofd heb mijn url mee te geven laat ik ze toch even ten tonele verschijnen.
W&L dus ... voor diegenen die de soap van mijn leven volgen, over W&L zal je me weinig horen mekkeren. Ten eerste omdat ze vanaf woensdag in het verre Afrika zitten en ten tweede ‘because they get it’. Denk niet dat ik al ooit opmerkingen gekregen heb van hen (betreffende al dan niet kindjes, al dan niet gelukte ivf’s ...) die de haren op mijn arm deden rechtstaan en mij zin gaven te schoppen, krijsen, spuwen en algemeen razend worden.
Zij zijn ook een beetje onze krant geweest om het nieuws dat we met ivf zouden beginnen te verspreiden in onze vriendenkring. Kwestie van niet teveel onnozele vragen te krijgen.
W&L hebben zelf nog geen kinderen. Ik was er nochthans van overtuigd dat zij er aan begonnen waren na het vinden van een strip Foliumzuur in de badkamer van ons vakantiehuisje afgelopen winter. Maar .... blijkbaar niet. Het zou me nochthans niet verbazen mochten ze met z’n drieën terugkomen uit Afrika. Het weze ze gegund.
Goed, maar iets anders nu.
Heb vannacht ontzettend raar gedroomd. Ik was zwanger (olé) en moest op controle bij een vrouwelijke gyne. Die me 1 of ander raar medicijn wou inspuiten. Niet omdat er iets mis was, of omdat ik een risicogeval voor de één of andere ziekte was. Neen, gewoon omdat ze dat met alle IVF patiënten deden. Standard Procedure. Dat was de enige uitleg die ik kreeg. Maar dan waren er allemaal mensen in mijn droom die beweerden dat dat spul levensgevaarlijk was.
Ineens was ik niet meer de zwangere, maar Emma (go Emma, go Emma) en zaten we bij mijn liefste Tommeke. Die inderdaad beweerde dat dat medicijn gevaarlijk was en dat hij dat nooit zou toepassen.
Droomanalysten, laat maar komen die uitleg!
Maar het doet me wel denken aan de hetze die er op Grido was een tijdje geleden over al dan niet geplande keizersnedes, je kind laten weghalen de eerste nacht, al dan niet flesvoeding.
Iemand gaf toen als commentaar waarom al die vrouwen durfden daarover dicussiëren als er zoveel vrouwen waren die zelfs nog niet eens zwanger zijn. Die, om iemand te citeren, het niet kan schelen hoe een kind geboren wordt, dat het er zelfs langs de oren mag uitkomen, als het maar komt.
Ik ben het daar niet mee eens. Elke vrouw heeft toch ideeën over hoe ze zwanger wil zijn, hoe ze wil bevallen, hoe ze dat wil aanpakken, wat voor moeder ze wil zijn.
En ok, dat zal niet altijd uitkomen. Reality will bite you in the ass, surely ... maar toch. Je laat toch niet al je ideeën en prioriteiten vallen enkel en alleen omdat het zwanger worden moeilijk gegaan is? Zo van ok, we zijn nu eindelijk zwanger, nu gaan we voor de gemakkelijkheidsoplossing. De gyne gaat op reis tegen dat we ongeveer uitgerekend zijn, laten we dan maar een geplande keizersnede doen. Dat borstvoeding geven lijkt toch de eerste dag niet te lukken, hopla we schakelen over naar flesjes.
Niets tegen de mensen die bewust kiezen voor flesjes he! Want dat is een discussie zonder einde.
Maar gewoon, het lijkt wel alsof veel vrouwen de moeilijke oplossingen uit de weg gaan omdat het zwanger worden op zich al moeilijk genoeg was.
En vooraleer ik een hoop gescheld over mijn hoofd krijg: ook ik zal heel waarschijnlijk met een keizersnede moeten bevallen wegens mijn baarmoederafwijking. En ik zal dat erg vinden. Maar als het moet dan moet het. Zelfde redenering, ik zal er het hart van in zijn mocht het mij op 1 of andere manier niet lukken om borstvoeding te geven.
(dit alles er natuurlijk van uitgaand dat die vermeende zwangerchap ooit eens uit de lucht komt vallen).
Want, ook al lukt het zwanger worden niet al te best (understatement van de eeuw), mocht het me ooit lukken, dat zal ik wel proberen mijn andere dromen en voornemens betreffende zwanger- en moederschap te laten uitkomen.
