Het is officieel: ik ben een zacht ei, een watje, een mietje, een sissy .....
Ik ben iemand die bijna nooit het slechte ziet in mensen. Veelal ben ik nogal naief. En vandaag heeft een collega dat 100% tegen mij gebruikt. En ik heb me gewoon laten doen.
Ik moest gisteren 1700 folders de deur uit krijgen en deze moesten dus allemaal een adresetiket krijgen. Nu zou ik dit niet zelf hoeven te doen. Eigenlijk moet ik hier andere mensen voor aan het werk zetten. Maar ik ken mijn collega's op de receptie en weet dat ze hier gerust een week over kunnen doen. Dus heb ik tussendoor zo'n 1000 etiketjes geplakt. En mijn collega op de receptie deed zijn deel.
Toen ik gisterenavond naar huis ging was er nog een hele lieve collega die toch de boel moest open houden tot 22u en dus voorstelde de resterende folders van een etiket te voorzien als hij tijd over had.
Vanmorgen zie ik mijn 'klote' collega van de receptie die ijverig alles aan het frankeren is. Hij wou eerst frankeren op etiketten, maar vond dat toch teveel werk. Waarop ik voorstelde om te helpen, maar het ging wel lukken.
Noot van mezelf: ik was dus echt wel van goede wil. Ik ben niet zo iemand die neerkijkt op de mensen die een andere functie uitoefenen dan de mijne.
Maar het was niet nodig.
Nu moet je weten dat ik op een dag zo'n 30 keer voorbij de receptie kom en dat als de receptionist een boodschap voor mij heeft hij niet moet wachten tot ik 's avond het gebouw verlaat.
Even na 5 kom ik van een afspraak met een fotograaf en verschiet mijn 'klote' collega. Hij dacht dat ik al naar huis was. Even later zag ik waarom. Hij had zo'n 50 vellen met etiketten in mijn postbakje gepropt. Toen ik vroeg wat de bedoeling daarvan was zei hij doodleuk dat hij gisteren geen folders meer had. PUNT!
Was het nu godverdomme zo moeilijk geweest om tijdens 1 van de 30 keren dat hij mij gezien heeft te vragen of er nog folders waren?
Nadien kwam ik te weten dat hij zelfs morgen niet eens moet werken en dus alles gepland was. Nu laat hij zijn collega er voor opdraaien, gewoon omdat hij geen goesting meer had.
En ik, STOM ZACHT EI!!!!!!! heb niet eens iets gezegd! Ik stond zo met mijn mond vol tanden dat ik niets wist te zeggen.
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, en nu weet ik wel wat te zeggen.
ZOu ik zo rancuneus zijn om die adressen nog een dagje te laten chambreren op mijn bureau en ze vrijdag onder zijn neus te duwen?????
